-
1 ubiel|ić
pf — ubiel|ać impf Ⅰ vt 1. (pobielić) [śnieg, przymrozek, szron] to whiten [szczyty, trawę, ziemię]; [osoba] (wapnem) to whitewash [ściany, chatę, płot]; (farbą, makijażem) to paint [sth] white [twarz, ściany]- starość ubieliła mu włosy his hair whitened with age2. (ubrudzić) spódnica/podłoga ubielona farbą a skirt/floor spattered with white paint Ⅱ ubielić się — ubielać się (ubrudzić siebie samego) ubieliła się kredą/mąką she was covered with chalk/flourThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > ubiel|ić
См. также в других словарях:
ubielić — dk VIa, ubielićlę, ubielićlisz, ubiel, ubielićlił, ubielićlony «uczynić białym, pokryć, posypać czymś białym; rzadziej: pomalować na biało (najczęściej wapnem); pobielić» Ubieliłaś sobie płaszcz o ścianę. Ubielona twarz. Ubielone chaty. przen.… … Słownik języka polskiego
pobielić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} ubrudzić się czymś białym; ubielić się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pobielić się mąką, płynem. Pobielić się o ścianę. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pobielić — dk VIa, pobielićlę, pobielićlisz, pobielićbiel, pobielićlił, pobielićlony pobielać ndk I, pobielićam, pobielićasz, pobielićają, pobielićaj, pobielićał, pobielićany 1. «uczynić coś białym, bielszym, jaśniejszym niż było; pomalować na biało (zwykle … Słownik języka polskiego